သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်( ပုံပြင် )

 သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်( ပုံပြင် )

တစ်ခါက နန္ဒနဲ့ သူရိယဆိုသော သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သည် ဒိသာ ပါမောက္ခကြီးဆီကို ပညာသင်ယူဖို့သွားကြတယ် ဆရာကြီးက သူ့ရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်ကို ဆရာစားမချန် အိပ်သွင်ဖာမှောက် အကုန်သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ပညာသင်ကြားပီး ၃နှစ်ကြာတော့ ဆရာကြီးက တပည့်နှစ်ဦးကို ခေါ်ပြီး အလုပ်နှစ်ခုခိုင်းတယ်။

ပထမအလုပ်က ရေတွင်းတူးတဲ့အလုပ်။ ဒုတိယအလုပ်က မနက်ခင်းမှာ နှင်းရည် တစ်အိုးရအောင်လုပ်ရမဲ့ အလုပ်ဖြစ်တယ်။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဟာ ပထမအလုပ်ဖြစ်တဲ့ ရေတွင်းတူးတဲ့ အလုပ် ကိုစလုပ်ကြတယ်။

သူရိယ ရေတွင်းတူးတာ တွင်းအနက် လက်တစ်တောင်ဆစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ ရေကထွက်နေပြီ..

ဒူတိယ အလုပ်ကို နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ နှစ်ဦးသား လုပ်ဆောင်ကြတယ်။ နန္ဒက နေထွက်တဲ့ အထိ နှင်းရည်ခံတာ အိုးတစ်ဝက်ပဲ ရတယ်။

သူရိယက နေမထွက်ခင်မှာပဲ နှင်းရည်အိုးအပြည့်ရနေပြီ..

"ဆရာကြီးက သူရိယကိုခေါ်ပြီး" ရေတွင်းတူးတဲ့ နေရာမှာ ရေကြောရှိမှန်း ဘယ်လိုသိလဲဟု မေးသည်...
"မြက်ပေါများတဲ့ မြေကြီးအောက်မှာ ရေ ကြောရှိမှန်း သိနိုင်တယ်ဆရာ"ဟု သူရိယကပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆို နှင်းရည်အိုး တစ်အိုးရအောင် ဘယ်လို စွမ်းဆောင် ခဲ့တာလည်း လို့မေးတော့...

ကျယ်ပြန့်တဲ့ အဝတ်စနှစ်ခုကို နှင်းရည်ဆိုနေတဲ့ အပင်လေးတွေအပေါ် အုပ်မိုးပြီးနှင်းရည် ရွှဲလာတဲ့အခါ အိုးထဲကို ညစ်၍ ယူခဲ့ပါတယ်ဆရာ" ဟု ဖြေ လိုက်သည်...

ဆရာကြီး ပညာသင်ပေးခဲ့တုန်းက သူရိယ တစ်ဦးထဲ  သင်ပေးခဲ့ချင်းမဟုတ်ပါ.. နှစ်ဦးလုံးကို သဘောတူညီစွာ သင်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သို့သော် သူရိယက ဆရာသင်ပေးတဲ့ ပညာကို  လက်တွေ့ဘဝမှာ မသုံးချနိုင်ခဲ့ ပေမဲ့ နန္ဒက အသုံးမချနိုင်ခဲ့ဘူး

ဆရာက ပညာမိုးတွေ ဘယ်လောက်ပဲ ရွာချနေပါစေ တပည့်ဖြစ်သူက ပညာမိုးရေကို ခံယူတက်မှ ပညာရမှာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။