"ပလ္လင်" ဆိုသည်မှာ

"ပလ္လင်" ဆိုသည်မှာ

"ပလ္လင်" ဟူ​သည် မြင့်မြတ်​သော ​နေရာထိုင်ခင်းဖြစ်ကာ "ပလ္လင်" (၆) မျိုးရှိသည့်အနက်မှ လူမင်းတို့ထိုင်ရာကို "ရာဇပလ္လင်" ဟု​ခေါ်ဆိုကြသည်။

"ရာဇပလ္လင်" ၏ သတ်မှတ်ချက်များမှာတော့_

ဘုရင်တို့ ထိုင်သော နေရာ (ခုံ) ဖြစ်သည်။ အနိမ့် ၊ အမြင့် ပမာဏကို လိုက်၍ ရာဇပလ္လင် (၃) မျိုး ခွဲခြားနိုင်သည်။ ၎င်းတို့မှာ -

၁၆ တောင်ရှိသော မဟာပလ္လင်

၈ တောင်ရှိသော မဇ္ဈိမပလ္လင်

၄ တောင်ရှိသော စူဠပလ္လင်တို့ ဖြစ်သည်။

"ပလ္လင်" တစ်ခုတွင်ခြင်္သေ့ ၊ ဆင်ပျံ ၊ လောကနတ် ၊ ဒေါင်းမြီး ၊ ယပ် ၊ ဆင်နား ၊ တံခါးတိုင် ၊ သိကြား ၊ ကိန္နရာ ၊ သမ္မာဒေဝ ၊ ခြူး ၊ ကြာ ၊ ဦးဆောက်ပန်း ဟူ၍ (၁၂) နေရာ ရှိပါတယ်။

မြန်မာ့ယဉ်​ကျေးမှုသမိုင်းတွင် ပလ္လင်​တော်ဟူသည် လွန်ခဲ့​သောနှစ်​ပေါင်းနှစ်​ထောင်​ကျော်ကာလမှ စတင်​ပေါ်ထွန်းခဲ့​ကြောင်း ​ရှေး​ဟောင်းသု​တေသနဆိုင်ရာ သမိုင်းအ​​ထောက်အထားများအရ သိရှိရသည်။မြန်မာ့သမိုင်းတွင် မြို့ပြယဉ်​ကျေးမှုအ​စောဆုံး ထွန်းကား​သော ပျူ​ခေတ်ကပင် ပလ္လင်​တော်သည် ​မြန်မာ့ဒြပ်ရှိယဉ်​ကျေးမှုပစ္စည်းတစ်မျိုးအဖြစ် စတင်​ပေါ်ထွန်းခဲ့​​ကြောင်း သိရှိနိုင်သည်။

ပုဂံ​ခေတ်တွင်လည်း အ​နော်ရထာမင်းလက်ထက်တွင် ရှင်အရဟံကို သင့်တင့်​လျောက်ပတ်​သော​နေရာသို့ကြွ​စေရာ "ရာဇပလ္လင်​" ပေါ်သို့ ကြွမြန်းသဖြင့် ပုဂံ​ခေတ်တွင်လည်း ရာဇပလ္လင်ကို အသုံးပြု​ကြောင်း​တွေ့နိုင်သည်။

ရှင်ဘုရင်မှလွဲ၍ မည်သူမျှ "ရာဇပလ္လင်​"ပေါ်တွင် ထိုင်ခွင့်မရှိ။ တက်မိသူသည် အာဏာလုခြင်း (သို့မဟုတ်) ကြီး​လေး​သော သစ္စာ​ဖောက်မှုကိုကျူးလွန်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု သတ်မှတ်ကြသည်။အဘယ်​ကြောင့်ဆို​သော် ရာဇပလ္လင်သည် အချုပ်အခြာအာဏာ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ သမိုင်းအဆက်ဆက်တွင် အာဏာလုသည်ဟုမသုံးကြဘဲ "ပလ္လင်"လုသည်ဟု အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။

မင်းတုန်းမင်းလက်ထက်တွင် နာမကျန်းဖြစ်စဉ်က အိမ်​ရှေ့စံ က​နောင်မင်းသားက ဘုရင့်ကိုယ်စား တရားစီရင်ခဲ့ရာ "သီဟာသန" ပလ္လင်​ပေါ်တွင် တက်ထိုင်၍ တရားစီရင်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ထို "ပလ္လင်" ကို လက်ဖြင့်သုံးသပ်၍ ဘုရင့်ကိုယ်စား တရားစီရင်ခြင်းဖြစ်သည်။

မြန်မာမင်းဆက်​နောက်ဆုံးစိုးစံရာ ကုန်း​ဘောင်​ခေတ်၌ ပလ္လင် (၈) မျိုး ရှိခဲ့သည်။ ထားရှိရာ နေရာကိုလိုက်၍ အ​ရေအတွက်အားဖြင့် (၉)ခု ရှိခဲ့သည်။